Daniel White

Wygląd: 175 cm i 63 kg czynią z Daniela dość przeciętnego mężczyznę. Nie wyróżnia się muskulaturą ani wyglądem – chociaż to już kwestia gustu. Jego twarz zdobi parodniowy zarost, który nigdy nie chce urosnąć w coś poważniejszego, także White musi zmagać się z tym nieładem codziennie. Ma średnio-długie włosy w kolorze ciemnoblond. Jego duże, sprawne oczy są tak jaskrawozielone, że można uznać że ma włożone tam dwa szafiry. Kiedyś nosił okulary w grubych, czarnych oprawkach, ale od pewnego czasu przerzucił się na soczewki. To była dobra decyzja. Nie można powiedzieć o jego budowie dużo więcej, ponieważ jest najzwyczajniejsza ze zwyczajnych i najprzeciętniejsza z przeciętnych. A, ma też niewielkie piegi na nosie. Jeżeli chodzi o ubiór, to zwykle nosi trampki, czarne lub czerwone – innych kolorów tych butów nie uznaje lub jakieś inne sportowe obuwie, a jeżeli robi się chłodniej lub idzie na cięższe wyprawy, wybiera swoje stare, wysłużone desanty w kolorze czerni. Prócz tego na tyłku nosi zazwyczaj jeansy – szare lub czarne, czasem zwykłe, czasem z „fabrycznymi” przetarciami. Jeżeli chodzi o tors, to zwykle wybiera wygodne t-shirty, do tego flanelowe koszule, bluzy z kapturem lub narzutki. I znów – jeżeli pogoda jest gorsza, zakłada swój płaszcz, sięgający do połowy ud w kolorze khaki. Zawsze nosi skórzane, przylegające, brązowe rękawiczki. Czemu? W dzieciństwie przeżył pożar domu, jednakże ogień spowodował okropne poparzenia na dłoniach.
W chwili rozpoczęcia swojej przygody ubrany jest w czarne, sportowe buty, zwykłe jeansy, czarną koszulkę i flanelową koszulę w czarno-czerwoną kratę.
Charakter: O Danielu nie można powiedzieć że jest optymistą czy pesymistą. Najbliżej jest mu do bycia realistą, choć też nie w pełni. Stara się po prostu wykonywać swoją robotę. Jest wyrozumiały i cierpliwy, zawsze stara się wychwycić każdy detal – czy to w rozmowie, czy w sprawdzaniu otoczenia. Wyróżnia go wielka determinacja – jego celem jest wykonanie zadania w stu procentach, jednakże nie uważa się za perfekcjonistę. Co zabawne, prywatnie jest trochę odwrotnie – czasem jest tak leniwy, że nie sprząta przez cały tydzień w mieszkaniu i wszystko ogarnia na weekend. Tak więc krótko podsumowując, można powiedzieć że jest to człowiek zmienny. Jednakże, z cech „stałych” jak to sam określa, to wieczna chęć pomocy innym, mimo że zdarzają się sytuacje, że nie ma jak lub nie może. Prócz tego warto wymienić wielką wnikliwość, nawet wchodzącą delikatnie we wścibskość. Charyzma też jest jego wieczną cechą, choć dopiero od szkoły średniej. Niestety, nikt nie jest idealny, tak samo Daniel. Z negatywnych cech wymienić można „wyczulenie” na punkcie jego dłoni, nienawidzi o tym rozmawiać i może stawać się drażliwy, gdy ktoś drąży ten temat w rozmowie. Jest jeszcze umiejętność w popełnianiu różnego rodzaju gaf i pomyłek, jeżeli nie zna otoczenia i ludzi w nim przebywających. Kolejnym negatywem White’a jest strach wobec ognia. Nie ma problemu na przykład z włączeniem kuchenki gazowej lub zapaleniem świeczki, ale ma wielkie opory wobec chodzenia do restauracji, gdzie smaży i grilluje się na wielkim ogniu, rozpalaniu dużych ognisk czy oglądaniu pożarów w TV.
Historia:  Historia Daniela nie jest zbytnio szczególna, tak samo jak on. Ot, urodzony w Stanach zwykły chłopak, mający normalne życie i normalną rodzinę. W dzieciństwie, z powodu braku przyjaciół, zaczął trenować karate, by zająć się czymkolwiek. Do szkoły średniej był raczej introwertykiem,  tym gościem, który mało mówi, nie zaprasza się go na imprezy i tak dalej. Potem stwierdził, że czas zmienić. Nie chciał być taki do końca życia, tak więc stwierdził, że pora zmian. I stał się tym, który jest zwykle liderem w grupie, charyzmatyczny i zabawny. Niestety, życie nie jest usłane różami.  Gdy miał lat szesnaście, pewnej nocy w jego domu wybuchł pożar. Do tej pory nie wiadomo, z jakiego powodu – równie dobrze mogła to być usterka, albo celowe podpalenie. Szczęściem w nieszczęściu było to, że nikt nie zginął, jednakże pokój Daniela znajdował się na piętrze. Został wtedy uwięziony. Próby ucieczki na nic się nie zdały, jednakże straż pożarna zareagowała w ekspresowym tempie. Gdy młodzieniec myślał już, że spali się na popiół, na piętro wstąpił bohaterski strażak, który uratował młodego White’a. Mężczyzna ten nazywał się John Tremor. Zarówno on, jak i bohater tej opowieści, przypłacili całą akcję paroma poparzeniami. Daniel od tamtej pory ma na dłoniach okropne blizny po poparzeniach na dłoniach, a także mniejsze na klatce piersiowej i barkach. Wynosząc chłopaka, na Johna spadła sporawych rozmiarów drewniana belka. Ten jednak dał radę zignorować ból i dokończyć zadanie. Niestety po tym trafił do szpitala. Chłopak często odwiedzał swojego wybawcę i obiecał Johnemu, że w przyszłości też chciałby pomagać ludziom. Niedługo później poznał dziewczynę z sąsiedniego miasta. Była wspaniałą przyjaciółką, zawsze byli wobec siebie szczerzy i nie raz pomagali sobie. I tak toczyło się życie. Niedługo po tym skończył zajęcia karate i zaczął nowe hobby, teraz jednak czysto hobbystycznie i w sumie amatorsko – parkour i wspianaczkę. I nie szło mu to źle, co więcej, okazało się, że chłopak ma do tego talent! Wydawać się mogło, że nic się nie zmieni.
A jednak.
Towarzyszka Daniela wyjechała pewnego lata na długie wakacje do Irlandii, podobnie jak on sam, tyle że w zupełnie inne miejsce – Filipiny. Kiedy wrócił, w domu czekała na niego pocztówka. Ostatnia rzecz, która była z nią związana. Niestety White nie mógł być w mieście, kiedy planowany był powrót dziewczyny, załatwiał coś gdzieś indziej. Samolot, którym miała przybyć, faktycznie wylądował. Ludzie mówili, że była na pokładzie. Podobno wróciła nawet do domu. Jednakże zniknęła. Niczym kamień wrzucony do wody. Od tamtego czasu Daniel nie miał z nią żadnego kontaktu. Był to ogromny cios dla, wtedy już, młodego mężczyzny. Wtedy zrozumiał, że nic już go nie trzymało w rodzinnym mieście. Jednakże, nadal tli się w nim iskierka nadziei. To właśnie ta mała iskierka pchnęła go do wyprowadzki do Ebott, by tam zacząć nowe życie. I wreszcie zrealizować obietnicę, złożoną Tremorowi, jak i swoje marzenie. Mężczyzna postanowił zostać prywatnym detektywem. Wyrobił pozwolenie na broń, założył agencję detektywistyczną „Falcon” i zaczął realizować pierwsze zlecenia.
Być może w Ebott, wśród nowych ludzi i potworów, znajdzie jakiś sposób, by poznać, co stało się z jego przyjaciółką.
Dodatkowe informacje/zainteresowania/ciekawostki*
- Nielubi większości filmów katastroficznych, z wiadomego powodu
- Lubi grać w gry video. Uwielbia tematykę zombie, szczególnie serię Dead Rising i Dying Light
- Jego ulubiona kuchnia to azjatycka
- Prócz tego uwielbia lasagne i wszelkie fast-foody
- Pije tylko ciemne piwo. Do jasnego szczają. Wyjątkiem są miodowe
- Prócz poparzeń na dłoniach ma też parę niewielkich na klatce piersiowej i barkach
- Jest bardzo odporny na choroby, rzadko kiedy choruje na coś poważnego
- Jest uzależniony od tabaki i nikotyny, ale pali tylko e-papierosy
- Uwielbia dobre kreskówki i anime
- Od 6 do 16 roku życia uczęszczał na zajęcia karate
- Słucha tego, co jest wg. niego dobre, tak więc ma dość różnorodny gust muzyczny. Zależnie od nastroju słucha metalu, rocka, rapu, grunge’u albo jakiś smutów, jak post-rock, R&B czy trip-hop
- Czasem umie być ironiczny jak cholera
- Jego ulubionym powiedzeniem jest „Jak bardzo jest to dla Ciebie ważne?”
- Czuje ogromny respekt w stosunku do jednostek ratunkowych, szczególnie co do straży pożarnej
***

Przedmiot startowy: Stara pocztówka – Daniel dostał ją od swojej dawnej, najlepszej przyjaciółki. Był to ostatni znak życia, jaki od niej otrzymał. Potem zniknęła, wpadła jak kamień w wodę. White często patrzy na zdjęcie, przedstawiające irlandzkie jezioro i okalające je las, czyta tekst znajdujący się na tyle. To przynosi mu ukojenie i przypomina mu o spędzonym czasie razem, o długich rozmowach o wszystkim i niczym, a także o wszystkich przyjemnych wspomnieniach (+1 do testów w kontaktach społecznych)
Zdolności i umiejętności:
- Wyostrzone zmysły – Znajdzie i dostrzeże wszystko, jak nie wzrokiem to słuchem albo węchem. Cóż, z węchem może trochę przesadzone, ale wie, kiedy coś pachnie ładnie, a kiedy brzydko. Tak brzydko, że może zaszkodzić.
- Walka na bliski dystans – Cóż, 10 lat karate w piach nie poszło. Daniel wie, jak uderzyć, żeby bolało. I nie da wmówić sobie, że w walce istnieje coś takiego jak kodeks honorowy. Chodzi o wygraną i przeżycie. Możesz sypnąć piaskiem w oczy? Możesz wyłamać bark lub łokieć? Możesz wsadzić palce w oczy? Zrób to.
- Atletyka, koncentrująca się na  parkour i wspinaczka – Skakanie i pościgi na wysokości nie jest dla niego tak trudne, jak dla zwykłego mieszkańca Ebott. Wie, gdzie się złapać, jak się podciągnąć i co najważniejsze – jak nie spaść.
Relacje: ---
LOVE: 0